Św. Grzegorz Wielki, benedyktyn, papież, ojciec i doktor Kościoła, inicjator szerokiej działalności misyjnej Kościoła. Skodyfikował Kanon Rzymski i był inicjatorem ustanowienia łaciny jako jedynego języka liturgii. Zapoczątkował także tradycję odprawiania Mszy św. Gregoriańskich odprawianych przez 30 kolejnych dni za jedną osobę zmarłą w intencji darowania kar czyśćcowych. Jest autorem wielu listów i homilii o tematyce biblijnej a do najbardziej znanych jego dzieł, które zachowały się do dzisiaj, należą: „Moralia in Job” (35 tomów komentarza do Księgi Hioba), 40 homilii na temat Ewangelii (XL Homiliarum in Evangelia), 22 homilie o Księdze Ezechiela i dwie o Pieśni nad Pieśniami oraz 854 listy. Jest także autorem traktatu o obowiązkach duchowieństwa „Regula Pastoralis”. W dziele „Antiphonarius” zebrał liturgiczne melodie chorałowe, które stały się podstawą chorału gregoriańskiego. W „XL Homiliarum in Evangelia” oparł się na perykopach z czterech Ewangelii, w których ukazuje słuchaczom wzorce i antywzorce postępowania, zawsze mając na względzie ostateczny cel dążeń chrześcijanina, czyli zbawienie.
Św. Grzegorz stosował naukę wynikającą ze Słowa Bożego do siebie samego, a obrazem jego głębokiej pokory jest wprowadzony przez niego tytuł papieski, używany do dzisiaj: „Servus servorum Dei” (Sługa Sług Bożych).
